Communiceren is belangrijk!
Wij kunnen alleen contact met elkaar hebben door communicatie. Door communicatie is het mogelijk dat we samenleven. Door communicatie kunnen we gesprekken hebben, overleggen en beslissingen nemen. De hele kerkenraadsvergadering bestaat volledig uit communicatie. Daarom is het goed om bij dit onderwerp stil te staan en hierover te communiceren!
Een communicatieprobleem is zo maar ontstaan. Zie het stripverhaaltje.
Hoe vaak denken we niet: ‘Ik ben toch duidelijk geweest over hoe ik het zie en hoe ik erover denk. Mijn mening is meegenomen in het gezamenlijke besluit en we waren het erover eens hoe het zou worden uitgevoerd. En toch wordt er nu iets anders besloten!’ Frustraties komen naar boven: ‘Hebben ze dan niet goed geluisterd?’
U kunt wel iets zeggen, maar weet de ander dan ook wat u bedoelt? U kunt wel zeggen dat u het met elkaar eens bent, maar hoe kunt u dat zo zeker weten? Hebt u niet een heel ander beeld in uw hoofd dan de ander heeft?
Zo ziet u dat een communicatieprobleem heel gemakkelijk kan ontstaan.
Het belang van erkennen van een communicatieprobleem.
Het is erg belangrijk dat communicatieproblemen aan de orde gesteld worden. Als dit niet gebeurt, zullen negatieve gevoelens, zoals frustraties, opgekropt worden. Deze negatieve gevoelens zullen niet bevorderlijk werken voor de rest van de communicatie tijdens kerkenraadsvergaderingen. Misschien zal het zelfs zover komen dat op een gegeven moment de bom ontploft. Door problemen tijdig op te lossen, kunt u een hoop narigheid voorkomen.
Het is moeilijk om te erkennen dat de communicatie niet zo goed verloopt. Maar als het niet erkend wordt, kan er ook niets aan worden gedaan. En als er niets aan wordt gedaan, wordt het probleem erger.
En als het probleem te groot wordt, kan het gaan exploderen.
Het is dus goed om (vroegtijdig) te erkennen dat er een probleem is! Maar wat kun je doen in zo’n situatie?
U en de ander
Zou het niet fijn zijn als de ander verandert als je in een conflictsituatie ziet? ‘De ander zit fout, niet ik!’ en ‘De ander moet het probleem maar oplossen, hij heeft het ook veroorzaakt!’, dit zijn gedachten die bij ons kunnen opkomen. Hoe verleidelijk is het niet om eerst naar de ander te kijken?!
Toch is het een kunst om u eerst te richten op uzelf. Het is goed om los van de ander te komen en eerlijk en oprecht naar uw eigen handelen te kijken. De volgende vragen kunnen u hierbij helpen:
- Wat gebeurde er?
- Hoe hebt u gehandeld?
- Wat waren uw gevoelens?
- Welke gedachten hebt u?
Uw antwoorden op deze vragen kunnen u meer inzicht geven hoe u zelf in de situatie staat.
Bent u bereid om naar uzelf te kijken naar uw aandeel in het communicatieprobleem? Wij willen u aanmoedigen om deze stap te maken en bij uzelf te beginnen.
Het probleem aankaarten
We hebben gezien dat het goed is om eerst naar uzelf te kijken. Maar dan…? Wat moet er nu gebeuren? Wie moet de eerste stap doen?
U hebt het idee dat er in de vergadering zaken niet lekker lopen. Zo kan het zijn dat mensen langs elkaar heen praten of elkaar niet begrijpen. Dit roept gevoelens van frustratie en onbehagen op. U wilt graag dat deze situatie verandert.
Uw eigen ervaringen en waarnemingen kunnen u helpen om deze situatie te veranderen. We zullen u dit kort toelichten.
- Omdat u op een bepaalde manier naar een situatie kijkt, terwijl een ander daar misschien anders tegenaan kijkt, kunt u alleen deze gedachten uitspreken. Een ander kan dit niet voor u doen. Deze waarnemingen kunnen daarbij nooit fout zijn, omdat het uw waarnemingen zijn.
- De ander kan, als antwoord op uw uitgesproken ervaring, wel zeggen dat hij dit niet heeft bedoeld en nooit zo heeft willen overkomen. Maar uw waarneming en ervaring blijft staan, die is waar! Door uw gedachten uit te spreken, kunt u dus een situatie aan de orde stellen.
Wees bij het uitspreken van uw ervaringen en waarnemingen eerlijk. Spreek daarbij in de ‘ik-boodschap’. Zeg welke ervaringen u hebt.